Η γεωμορφολογία και τα φυσικά χαρακτηριστικά στην περιοχής της Διασταύρωσης οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας ποικιλίας παραγωγικών δραστηριοτήτων. Εκτός από τη νομαδική κτηνοτροφία και την εξόρυξη λιγνίτη, οι πλούσιες σε πυκνά πευκοδάση εκτάσεις ευνόησαν τη ρητινοσυλλογή, την ξύλευση και την παραγωγή ξυλοκάρβουνων από ξυλοκάμινα. Επιπλέον, η διαθέσιμη ξυλεία διευκόλυνε την επιτόπια επεξεργασία και χρήση δύο προϊόντων του τοπικού υπεδάφους: της ασβεστόπετρας σε ασβεστοκάμινα και της αργίλου σε τουβλοκάμινα.
Τουβλοκάμινα (κεραμοποιεία) αναφέρεται ότι λειτούργησαν στην περιοχή τη δεκαετία του 1930 από έναν Αρμένιο που λεγόταν Βαρτάν και αργότερα από τον γαμπρό του, Βαρτεβάν Τριαντάφυλλο. Μεταπολεμικά ανέπτυξαν δραστηριότητα οι κεραμουργίες Παναγιώτη Τρανούλη, η μακροβιότερη, Μανώλη Τρανούλη και Καφετζόπουλου.
Τα κεραμουργεία κατασκεύαζαν τούβλα και κεραμίδια που κάλυπταν ανάγκες στην ευρύτερη περιοχή. Προμηθεύονταν πρώτη ύλη από ειδικές χωματερές, σε σημεία με πλούσιες σε άργιλο προσχώσεις του Μεγάλου Ρέματος, το οποίο διασχίζει το Πικέρμι και εκβάλλει στη Ραφήνα.
Η λειτουργία των τουβλοκάμινων και τα διάφορα στάδια της εργασίας απαιτούσαν ιδιαίτερη τεχνογνωσία και τεχνική, αλλά και σωματικό μόχθο από τους εργάτες και τις εργάτριες. Σύμφωνα με μαρτυρία ενός παιδιού της Διασταύρωσης που εργάστηκε εκεί, μια από τις πιο επίπονες εργασίες ήταν η απομάκρυνση των τούβλων όταν έσβηνε το καμίνι – καθώς δεν υπήρχαν προστατευτικά γάντια για να φορέσουν, η θερμή, τραχιά επιφάνεια των τούβλων πλήγωνε και μάτωνε τα γυμνά χεράκια, που το βράδυ τα περιποιούνταν αυτοσχέδια, με λεμόνι, λίγο λάδι ή βαζελίνη, για να επαναληφθούν τα ίδια την επομένη.
Περιηγηθείτε εικονικά στους χώρους της έκθεσης (virtual tour)